“სანამ მე და თინი შევხვდებოდით ერთმანეთს ჩემთვის ბევრი რამ ჩემს ქმედებებში გაუგებარი იყო. ხშირად ვიყენებდი სიტყვას მეზარება, ჩემს უმოქმედობას სხვებს ვაბრალებდი, ხანდახან ნაბიჯის გადადგმისას შიში მეუფლებოდა და წარმოდგენაც კი არ მქონდა თუ რა იმალებოდა ამ ჩემი (გამართლების მიღმა).
მუშაობის დროს ჩემში ისეთი გარდატეხა მოხდა, ნელ-ნელა და შეუმჩნევლად, რომ მივხვდი კი არ მეზარებოდა, არამედ რაღაც სხვა იმალებოდა ამ ჩემი გამართლების მიღმა. ყველაფერს თავისი სახელი დაერქვა. იმ გულში ჩადებული წყენის გაქარწყლებაც კი შესაძლებელი აღმოჩნდა.
ეხლა ღია გულით, მიტევებით, ნათელი გონებით, ბედნიერების შეგრძნებით, იმედით და სიყვარულით სავსე ვხვდები ყოველ ახალ დღეს და მზად ვარ გადავდგა ნაბიჯი როგორც თავდაჯერებულმა და ბედნიერმა ადამიანმა.”
